นิทานของพ่อ…
ฝนทิ้งช่วงไปหลายวัน ต้นกล้าที่เพิ่งหว่านไว้เริ่มขาดน้ำ ตรงไหนเป็นสันดอน ใบเริ่มมีสีเหลืองให้เห็น สัญญาณบ่งบอกว่าถ้าไม่มีน้ำมาหล่อเลี้ยงในเร็ววันมันคงไม่รอด ต้องแห้งเหี่ยวตายแน่นอน พ่อกับน้าชายต้องบากบั่นไปหาทางราชการ เพื่อขอน้ำมันมาเดินเครื่องสูบน้ำ หลังจากแจกจ่ายน้ำมันให้เพื่อนบ้านหมดทุกคน
วันนี้วันแรกที่พ่อติดเครื่องสูบน้ำ คืนนี้เราต้องมานอนเฝ้าเครื่องสูบน้ำกัน พ่อเอ่ยหลังจากกินข้าวมื้อเย็นเสร็จ เสื่อกระจูดฝีมือแม่ผืนเก่า ที่ผ่านการเวลามาอย่างยาวนาน คือรังนอนสองพ่อลูกในคืนนี้ ค่ำคืนนี้เดือนมืดสนิด แต่กลับยิ่งทำให้แสงดาวบนท้องฟ้ายิ่งเปล่งแสงได้ชัดเจนยิ่งขึ้น นั่นดาวลูกไก่ นั่นดาวว่าว นั่นดาวจระเข้ นั่นทางช้างเผือก พ่อชี้ดวงดาวต่าง ๆ ให้ลูกชายวัยเจ็ดขวบดูอย่างตั้งใจ ลมพลัดพัดเพียงเบาๆ ริมทะเลสาบสงขลาฝั่งพัทลุง
พ่อเคยไปที่นั่นมั้ย?
ลูกชายชี้นิ้วฝ่าความมืดไปทางทิศเหนือ ที่มีแสงสว่างกลุ่มหนึ่งพวยพุ่งสู่ท้องฟ้า แม้นจะห่างไกลหลายสิบกิโล แต่ต้นกำเนิดแห่งแสงสว่างนั้นกินวงกว้าง คงใหญ่พอดู นั่นคือทะเลน้อย คงมีใครเผาป่าอีกแน่นอน ปีไหนแล้งหนักไม่มีน้ำในป่าพรุ มักจะมีไฟป่าตลอด พ่อบอกลูกชาย ที่นั่นปลาชุมมาก พ่อไปหาปลาที่นั่นบ่อยๆ ปักเบ็ดเสร็จ นั่งรอแค่ยาสูบใบจากหมดมวน ก็กู้เบ็ดกลับบ้านได้ปลามาเต็มลำเรือแทบทุกครั้ง
นกก็เยอะมีหลายสิบชนิด ยิ่งช่วงนกเป็ดน้ำอพยพมาหากินที่นี้ น่าจะมีเป็นหมื่น ๆ แสน ๆ ตัวเลย อีแร้งก็เยอะ แล้วที่นั่นมีสัตว์ใหญ่มั้ยครับพ่อ? เด็กน้อยถามด้วยความอยากรู้ มีสิ สมัยก่อนที่ทุ่งแหลมดินมีทั้งควายป่า มีช้าง มีจระเข้ มีเสือปลา คนจากที่อื่นยังมาคล้องช้างไปขายเลย เค้าทำคอกขังไว้ที่ควนท่าช้าง ใครอยากดูช้าง ก็จะต้องนำอ้อย หญ้าหรืออะไรก็ได้ไปให้เค้า เราก็จะได้ดูช้างแบบใกล้ๆ ที่นั่นจึงถูกเรียกขานว่าบ้านท่าช้างมาจวบจนทุกวันนี้ไง
ครั้งนึงพ่อเคยดักจระเข้ได้ตัวนึงด้วย มันลากเรือพ่อออกไปนอกทะเลสาบ กว่าพ่อจะปราบมันได้นี่ค่อนวันเลย แม่แจวเรือไปขายที่ลำปำได้ตังค์มาเป็นร้อยเลยละ พ่อเล่าอย่างภูมิใจกับวันวานของชีวิต แสงสะท้อนจากเปลวเพลิงอันห่างไกล กลับมิอาจซ่อนเร้นแววความกังวลจากดวงตาคู่นั้นของพ่อได้……
ปารินทร์ ปล้องใหม่ (ช่อน บางชาม) ดูน้อยลง
